Technologia umożliwiająca formowanie dowolnych, trójwymiarowych wzorów w płytach wykonanych z litego drewna, sklejki czy materiałów drewnopodobnych.

Technika pokrywania powierzchni cienkimi płatkami złota, złotym proszkiem lub folią. Szczególnie często stosowana w zdobnictwie wnętrz – złocenia ram obrazów, luster, fragmentów mebli, sztukaterii i fresków.

Nowoczesna technika uszlachetniająca (poprzez zastosowanie wysokiej jakości laminatów) powierzchnię płyt wiórowych z różnie ukształtowanymi profilami i promieniami krawędzi (blaty robocze, wstęgi drzwiowe, parapety).

Roztwór naturalnej żywicy (szelaku i alkoholu) przeznaczony do wykańczania powierzchni drewnianych.

Trwale przylegające, szlachetne gatunkowo powłoki metaliczne nakładane na powierzchnie metalowe; pełnią funkcje dekoracyjne i antykorozyjne.

Powstaje w wyniku sprasowania wiórów drewnianych w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury przy zastosowaniu żywic mocznikowo – formaldehydowych. Ma jednorodną budowę, dobre parametry wytrzymałościowe i izolacyjne. Wykorzystywana do produkcji mebli skrzyniowych, kuchennych, blatów roboczych, ścianek działowych, podłóg i sufitów.

Płyta z warstwą wykonaną z listew tarcicy, oklejona obustronnie obłogami z drewna liściastego lub iglastego. Charakteryzuje się dobrymi właściwościami fizycznymi i klasą higieny E1.

Powstaje ze spilśnianej i bardzo zagęszczonej masy drzewnej, wytwarzana w tzw. technologii mokrej.

Powstaje w wyniku sprasowania paździerzy (tj. zdrewniałych odpadków łodyg lnu i konopi) spojonych klejem syntetycznym w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia.

Powstaje w wyniku zaprasowania filmu dekoracyjnego nasyconego żywicami mocznikowymi i melaminowymi na płytę wiórową lub MDF.