„High pressure laminate” t.j. laminat wysokociśnieniowy. Warstwowe tworzywo termoutwardzalne powstałe w warunkach wysokiego ciśnienia (7-9 MPa) i temperatury (ok. 150 C). Składa się z kilku warstw papieru impregnowanego żywicą fenolową oraz papieru dekoracyjnego impregnowanego żywicą melaminową. Opcjonalnie pokrywany dodatkową warstwą chroniącą przed wpływem warunków atmosferycznych.
Laminaty HPL stosuje się zarówno wewnątrz (blaty, parapety, ścianki działowe, drzwi, tory w kręgielniach i inne) jak i na zewnątrz (płyty elewacyjne, podbitki dachowe, zabudowa balkonów) budynków.

Materiał akrylowy typu SOLID SURFACE produkowany przez firmę LG Chem. Powstaje w wyniku zmielenia kamienia naturalnego (marmuru, granitu) i połączenia go z żywicami akrylowymi. Występuje w postaci płyt, które można obrabiać podobnie jak płyty meblowe. Dzięki zastosowaniu żywic możliwa jest także obróbka termiczna. Nazywany materiałem niezniszczalnym. Używany do produkcji blatów kuchennych, stołowych i laboratoryjnych, umywalek, zlewozmywaków i przy aranżacji wnętrz. Ma atesty PZH i ITR.

Płyta pilśniowa formowana na sucho produkowana z włókien drzewnych o wilgotności mniejszej niż 20% oraz kleju syntetycznego (żywice aminowe) łączącego włókna pod wpływem ciśnienia i temperatury. Wynaleziona i opatentowana w 1924 r. przez Williama Masona, założyciela firmy MASONITE.

Płytę HDF stosuje się do wyrobu: tylnych ścian mebli, dna szuflad, elementów aranżacji wnętrz, wykładzin ściennych, mebli tapicerowanych, paneli ściennych i podłogowych i w stolarce budowlanej.

Technologia wtapiania i formowania szkła pod wpływem odpowiedniej temperatury. Przeprowadzana w specjalnych piecach z komputerowym sterowaniem procesu stapiania i chłodzenia gwarantującym trwałość produktu.

Fusing to jedna z czterech faz poprzedzających powstanie gotowego wyrobu.

Fazy procesu:

1 – wykrój elementów szklanych

2 – ręczne wyrabianie formy

3 – wyłożenie elementów szklanych na formę

4 – fusing: stopienie wyłożonych elementów w określonym czasie przy odpowiedniej temperaturze

Produkty artystyczne i dekoracyjne wytwarzane w technologii fusing: wazony, patery, misy, obrazy, lampy, abażury, zegary.

Produkty do aranżacji wnętrz: ścianki działowe, drzwi wewnętrzne, blaty, umywalki, elementy mebli, parawany.

Pozyskiwany z drzew rosnących na plantacjach afrykańskich (Kamerun, Wybrzeże Kości Słoniowej). Drewno skrawa się obwodowo na arkusze, które po usunięciu wszelkich wad i przesuszeniu poddaje się barwieniu przez wewnętrzną strukturę pokrywaną obustronnie klejem, układaną w specjalne stosy i prasowaną. Podczas prasownia wewnątrz kłody formowany jest wzór – rysunek drewna. Ostatni etap to poprzeczne skrawanie na arkusze, tzw. forniry, które są odwzorowaniem fornirów pozyskiwanych metodą tradycyjną.

Bardzo cienkie płaty drewna pozyskiwane poprzez skrawanie płaskie lub obwodowe z drzew tzw. „okleinówek”. Przygotowany pień drewna (po odparowaniu) skrawa się wzdłuż pnia na cienkie arkusze (od 0,1 do 5 mm), które następnie łączy się w wiązki (przy zachowaniu kolejności w jakiej zostały zdjęte z pnia). Dzięki temu rysunek słojów zachowuje ciągłość i identyczny odcień.

Największa i najdłużej żyjąca roślina o zdrewniałej łodydze. Dyscyplina naukowa traktująca o drzewach to dendrologia. Z jej dorobku korzysta wiele dziedzin: leśnictwo, szkółkarstwo, technologia drewna, sadownictwo, ekologia, architektura krajobrazu i inne;

Budowa drzewa:

1) korona – zespół konarów i gałęzi razem z liśćmi,
2) pień,
3) korzenie;

W przekroju poprzecznym w każdym pniu wyróżniamy:

1) korę ( tkanka okrywająca),
2) łyko – (tkanka roślin naczyniowych tuż pod korą),
3) miazgę (żywe komórki odpowiedzialne za powstawanie słojów),
4) biel (żywe komórki odpowiedzialne za funkcje życiowe drzewa),
5) twardziel (martwe komórki spełniające funkcje mechaniczne),
6) rdzeń (oś pnia);

Surowiec drzewny pozyskiwany w stanie okrągłym, nie przetarty wzdłużnie, z korą lub bez niej, bez wierzchołka i gałęzi.

W zależności od średnicy i długości pnia wyróżniamy:

1. Grubiznę – średnica w cieńszym końcu min. 7 cm

a/ dłużycę – grubizna o dł. min. 9m (dla iglastych) i 6m (dla liściastych);

b/ kłodę – grubizna o dł. min. 2,5 – 8.9 m (dla iglastych), 2,5 – 5,9 m (dla liściastych);

c/ wyrzynek – grubizna o długościach krótszych

2.  Żerdzie – średnica od 7 do 14 cm;

Potocznie „klejonka”. Powstaje przez sklejenie ze sobą warstw drewna równolegle do przebiegu włókien. Stosowane w stolarce okiennej i drzwiowej, gdzie kluczowa jest wysoka jednorodność materiału. Najczęściej wykorzystuje się klejonkę składającą się z 3 warstw drewna pozbawionego sęków, miejsc żywicznych i przebarwień. Daje się kształtować w krzywizny, jest wytrzymałe i lekkie, w dużej mierze ognioodporne, ma dobre parametry izolacyjne, jest łatwe w obróbce i montażu, przyjazne dla środowiska i estetyczne.

Otrzymywane z drzew importowanych z Afryki, Azji i Ameryki Płd. Wysoko cenione ze względu na niespotykane usłojenie, kolorystykę i zapach. Ma doskonałe właściwości zarówno fizyczne jak i mechaniczne (twardość, stabilność przy zmianach wilgotności).

Niektóre wykorzystywane gatunki to: BADI (żółto-pomarańczowe, produkcja: podłóg i schodów, oklein, stolarki wewnętrznej), BUBINGA (czerwono-brązowe z prawie czarnymi słojami, produkcja: okleiny luksusowych mebli), DOUSSIE (kolor: łososiowo-czerwony, do produkcji: okien, drzwi, parkietów, oklein, stołów laboratoryjnych), GUATAMBU (bladożółte, zwane drewnem kości słoniowej, zastosowanie: podłogi, meble, stolarka), IPE (brązowo-czarne, wykorzystywane w stolarce, do produkcji podłóg w budynkach użyteczności publicznej), JATOBA (czerwono-brązowe w prążki; parkiety, podłogi, okleiny, meble), MASSARANADUBA (kolor wiśniowy; podłogi, gryfy do instrumentów smyczkowych), MERBAU (ciemno/brązowy z żółtymi plamkami żywicy; okna, drzwi, parkiet, okleiny), SAPELLI (jasnoczerwone i czerwono-brązowe, pasiaste; okleiny, meble, podłogi), TEAK (brązowe z wyraźnymi ciemnymi żyłami; meble, podłogi, wewnętrzne i zewnętrzne okna i drzwi), WENGE (ciemnobrązowe z fioletowo-czarnymi słojami; forniry,meble).